Bij Truus en Nena op de koffie

Als ik binnenkom in het appartement van Truus Colley-van Hoek (1934) is het eerste dat opvalt een prachtige foto van Truus met drie grote knullen erop. “Dat zijn mijn oppaskinderen. Ze komen nog steeds bij mij op bezoek.”

Truus (of eigenlijk Trees) heeft vroeger veel opgepast op de kleinkinderen van Leentje en Louis Verwimp. (Voor de Zeelstenaren onder ons dat was Leen Tiet!) “Mijn man en ik gingen vaak in de weekenden met de jongens op pad. Het was dan druk in de kroeg. Dat contact is altijd gebleven”: vertelt Truus. De voordeurbel gaat en daar stapt Nena Dollekens (2004) binnen. Nena en Truus verschillen maar liefst 70 jaar. Nena doet de HBO opleiding Social Work. Op de opleiding kon ze kiezen uit het uitvoeren van een groepsproject of werkelijk ‘hands on’, een eigen individueel project. Waar de meeste van haar collega-studenten kozen voor een project, wilde Nena de praktijk in. Via school kwam zij terecht bij Cordaad Welzijn bij het maatjeswerk. Nena kreeg het telefoonnummer van Truus. In eerste instantie vond zij het best spannend. “Stel je voor dat het niet klikt of dat het toegewezen maatje helemaal niet zit te wachten op een vreemde”: vertelt Nena.

Ze belt op en maakt een afspraak. Vanaf het eerste contact tussen Truus en Nena gaat het goed. Ondanks hun grote leeftijdsverschil zijn er genoeg aanknopingspunten voor een gesprek. Samen lachen ze veel. Vooral als ze in het Citycentrum boodschappen gaan doen. Nena werkt bij AH en kent net als Truus veel mensen uit het appartementencomplex aan de Bree. Het hardst gelachen hebben ze wel in het gemeentehuis. Truus moest vingerafdrukken scannen. Het lampje ging aan en uit. Het werd een soort spelletje of je op tijd de juiste vinger op de scanner kon leggen. “We hadden echt de slappe lach, net als de ambtenaar”: zegt Truus.

Samen doen ze boodschappen in het Citycentrum en drinken ze lekker koffie op een terrasje. Als Truus nieuwe kleren nodig heeft, gaat Nena mee als adviseur. “Ze zegt echt wel als het mij niet staat”: zegt Truus.

Samen gaan ze ook wel kienen. Het was een hele zaal vol met oudere vrouwen. Ze keken allemaal op toen Truus en Nena binnenkwamen. Nena vond dat wel bijzonder tussen al die ouderen. Voor Truus is de komst van Nena een heerlijke onderbreking van de week. Truus kijkt er echt naar uit. Nena vindt het fijn om voor anderen betekenisvol te zijn. Nena vertelt: “belangrijk zijn voor een ander en de dankbaarheid zien dat geeft een fijn gevoel. Daarom blijf ik het doen ook al is mijn stageperiode afgelopen.”